Lamech nam twee vrouwen; de ene heette Ada, de andere Silla. Ada bracht Jabal ter wereld; hij werd de stamvader van hen die in tenten leven en vee houden.Zijn broer heette Jubal; hij werd de stamvader van allen die op de lier of de fluit spelen. Ook Silla bracht een zoon ter wereld, Tubal-Kaïn; hij was smid en werd de stamvader van allen die brons en ijzer bewerken. De zuster van Tubal-Kaïn heette Naäma. Lamech zei tegen zijn vrouwen:
‘Ada en Silla, hoor wat ik zeg!
Vrouwen van Lamech, luister naar mij!
Wie mij verwondt, die sla ik dood,
zelfs wie mij maar een striem toebrengt.
Kaïn wordt zevenmaal gewroken,
Lamech zevenenzeventigmaal.’(Genesis 4:19-24)
Lamech laat iets zien van de spanning die in ons mensen bestaat. Hij geniet van Gods zegen van het huwelijk… maar hij staat ver af van Gods bedoeling van ‘een vlees’ (Genesis 2:24). Lamech gebruikt zijn door God gegeven creativiteit om liederen te maken… die trots zingen over zijn wraak en moord. Tegelijk verwekt hij drie zonen. Eentje houdt vee, eentje maakt muziek en de derde werkt met metaal. Zelfs deze familie draagt bij aan landbouw, kunst en technologie, passend bij de grote opdracht om de schepping te beheren.
Deze spanning is geen verassing voor je als je het goede van Gods schepping serieus neemt, maar tegelijk ook herkent dat we niet langer in Eden leven. We dragen nog steeds Gods beeld, maar het is beschadigd; de taken van beheren blijven, ook al zijn we verstoord. Dit alles betekent dat we niet te optimistisch moeten zijn, maar ook niet te pessimistisch over onszelf, andere mensen en de dingen die we oppakken – zoals landbouw, kunst en techniek. Door deze activiteiten laten we zien dat we naar Gods beeld gemaakt zijn, en tegelijk brengen we in praktijk: ons verzet tegen Hem, vervreemding van elkaar en uitbuiting van de geschapen wereld.
In zo’n omgeving – ten oosten van Eden (Genesis 4:16) – sloopt de zonde de economie niet, maar verstoort het door zelfzucht en gierigheid. De zonde vernietigt seksualiteit niet, maar verdraaid het op een schadelijke manier. De zonde maakt politiek niet overbodig, maar buigt het zo om dat het de belangen van de elite dient. Het hoeft dan ook niet te verbazen dat twee van de belangrijkste onderdelen van ons leven – familie en werk – een bron van frustratie kunnen zijn, maar ook van vervulling; het kan een plek van pijn zijn of van genezing.
Deze ongehoorzaamheid van Eden veroorzaakt verwarde levens, en Genesis 4-11 tekent uit hoe die verwarring zich uitbreid als rimpelingen, wanneer je een steen in het water gooit. Het beweegt zich van individuen naar families naar de samenleving tot en met de hele schepping. En door al deze hoofdstukken heen zingt de dood, zoals God had gewaarschuwd.
Het vraagt een volgende stap in het verhaal om te gaan zien hoe het verzet en falen van mensen beantwoord wordt met Gods genade. Gods toewijding aan zijn wereld en aan de mensen blijft stevig staan. Dat wij zo zijn betekent niet dat we altijd zo zullen blijven.
Om te malen…
- Waar zou jij jezelf plaatsen op een lijn van aan de ene kant té optimistisch en aan de andere kant té pessimistisch? Hoe werkt dat dagelijks door in je leven en relaties?
- Bedenk een moment uit afgelopen dagen dat je de spanning hebt gevoeld: een film die je gezien hebt, een klus die je deed, een gesprek wat je had. Hoe kunnen we onderscheid maken tussen wat Gods scheppingswerk is en wat verstoord is door de zonde?
- Overdenk Matteüs 18:22, waar Jezus oproept tot uitgebreide vergeving (‘niet zeven maal, maar zeventig maal zeven’) – waarin je Lamech door hoort klinken.
Heel het leven 